Курсовая работа: Феадальныя павіннасці сялян другой паловы XVI-XVII ст.

Феадальныя павіннасці сялян у другой палове XVI-XVII ст. складалі важную частку сістэмы эканамічных і сацыяльных адносін у Еўропе, асабліва на тэрыторыі Беларусі і Літвы. У гэты перыяд феадальная залежнасць сялян ад памешчыкаў разраслася і стала адчувальнай для масавага насельніцтва. Сяляне, якія былі абавязаны аддаваць частку ўраджаю, а таксама выконваць працы на зямлі феадалаў, звычайна аплачвалічы свае павіннасці натуральным шляхам.

Адной з асноўных форм павіннасцей было баршчыннае службы, якое патрабавала ад сялян пэўнай колькасці працоўнага часу на зямлі памешчыка. Гэтыя работы вар'іраваліся: ад земляробчых спраў да хатніх дапаможніцкіх абавязкаў. Акрамя таго, існавалі грашовыя павіннасці, якія наносілі дадатковы фінансавы цісн на сялянскі падсобны бюджэт. У многіх выпадках памешчыкі таксама ўжывалі штрафы і іншыя сродкі фінансавага ўздзеяння, якія яшчэ больш замацоўвалі феадальную залежнасць.

Унутральная структура сялянскага гаспадарства ў значнай меры вызначалася гэтымі павіннасцямі. Сяляне стараліся выканаць іх, каб захаваць свой участак зямлі і абараніць сем'і ад ваганні эканомікі. Аднак з цягам часу ў грамадстве нарастала незадавальненне гэтым становішчам. Растучая пратэстная актыўнасць, разам з эканамічнымі крызісамі, спрыяла зменам у феадальным ладзе.

Такім чынам, заставаўся дыялог паміж памешчыкамі і сялянамі, што адлюстроўваў не толькі эканамічныя, але і экзістэнцыйныя пытанні. Заўважыўшы ўнутранюю напружанасць і неабходнасць змяненняў, сярэдзіна XVII стагоддзя стала часам супраціву і пратэстаў, што пэўным чынам адлюстравала глыбіню праблемы феадальных павіннасцей. Пашырэнне асветы, у тым ліку і ў асяроддзі сялянскага насельніцтва, заклала падмурак будучых перамен, спрыяючы развіццю новага радавага парадку, так важнага для самастойнасці і эканамічнага развіцця рэгіёна.