Тема кахання, закладзеная ў беларускім арнаменце, адлюстроўвае глыбіню і якія разнастайныя аспекты кахання, што пранікаюць у культуру беларускіх народаў. У арнаменце, як у мастацтве ў цэлым, закладзены не толькі эстэтычны, але і сімвалічны сэнс. Многія элементы арнаментаў маюць глыбокія гістарычныя каранi, звязаныя з духоўнымі і эмацыянальнымі перажываннямі народа.
Сімвалы, якія ўваходзяць у беларускі арнамент, часта ўтрымліваюць у сабе ідэі любові і кахання. Напрыклад, выкарыстанне формы серца або кругавых матываў, якія злучаюць два полюсы, уяўляе сабой адзінства, гармонію і сінтэз. Сімваліка кахання праяўляецца і ў раслінных матывах, якія ўяўляюць сабой цыкл жыцця, адраджэння і з'яднання, адлюстроўваючы непарыўную сувязь паміж людзьмі.
Некаторыя арнаменты, якія выкарыстоўваліся на вырабах, зробленых для молодят, уключаюць у сябе матывы, якія сімвалізуюць адданасць, вернасць і шчырасць. Такія элементы ствараюць адчуванне святасці адносін, маюць перадушшя і традыцыйную каштоўнасць, адзначаючы асаблівы статус кахання ў жыцці чалавека.
У працы таксама прасочваецца развіццё арнамента як культурнага феномена, які не застаецца стадыяй застою, а пакрысе адаптуецца да змяненняў у грамадстве, захоўваючы сваю сувязь з традыцыямі. Сучасныя мастакі ўсё часцей звяртаюцца да гістарычных традыцый, выбіраючы каханне як цэнтральную тэму ў сваіх творах, з’яўляючыся забяспечвальнікамі пераемнасці культурнай спадчыны.
Такім чынам, вобразы кахання, якія ўзаемадзейнічаюць з народным мастацтвам, з’яўляюцца выказваннем душэўных тонкасцей і чалавечых пачуццяў, адлюстроўваючы не толькі эстэтычную, але і глыбокае духоўнае бачанне людзей. У беларускай культуры каханне застаецца важным філасофскім і эмоцыйным лейтматывам, якое нерозшыўна звязана з мастацтвам, нацягнутай паміж мінулым і будучыняй.